Аўтабіяграфія

Нарадзіўся я, Юрась Пацюпа, 13 сакавіка 1965 году ў Полацку, калі бацькі былі студэнтамі Полацкага ляснога тэхнікуму — бацька прыехаў у гэты слаўны беларускі горад з Магілеўшчыны, з Касьцюковіцкага раёну, а маці — з Горадзеншчыны, зь Лідзкага. Усё маленства, як сябе помню, прайшло на Лідчыне, у дзеда ў Дамэйках — тыповай каталіцкай заходнебеларускай вёсцы, разьбітай на хутары. Жыцьцё на ўлоньні прыроды ў натуральным моўным асяроддзі стала найважнейшым чыньнікам маёй біяграфіі. Дагэтуль мая мова, у сваёй аснове — з Дамэек, пішучы вершы, я ўяўляю перш-наперш дамэйскую прыроду.

А вучыцца я пачаў у мястэчку Азёры, што ў Горадзенскім раёне, дзе на той час працавалі бацькі. Цьвёрды ж намер стаць паэтам зьявіўся ў 1982 годзе, разам зь першым каханьнем, калі радкі ўзьнікалі самыя сабою, і ў дзень пісалася па некалькі тэкстаў.

Пасьля школы, не паступіўшы ў унівэрсытэт, я вучыўся ў Лідзкай вучэльні на электрыка, потым — служыў у ракетных войсках на Ўкраіне. Пасля перамяніў пачатковы намер стаць гісторыкам і зьвязаў сваё жыцьцё з філялёгіяй.

Рабіць даводзілася на розных працах. Найцікавейшы досьвед меў, працуючы з 1988 па 1990 год у Бюро прапаганды мастацкай літаратуры пры СП БССР, а з 1990 па 1992 год — у музэі народнага дойлідзтва, што ў Строчыцах пад Менскам. З 1992 году да нядаўняга часу так ці йнакш абарачаўся ў Горадзенскім унівэрсытэце: загаднікам лябараторыі, асьпірантам катэдры беларускай культуры, а з 1996 па 2007 год — выкладнікам гэтай самай катэдры.

Цяпер – рэдактар у выдавецтве «Мастацкая літаратура».

Выдаў кнігу вершаў «Ноч» (1991), падрыхтаваў яшчэ дзьве кнігі паэзіі, кнігу крытычных артыкулаў, уклаў кнігу перакладаў паэзіі Івана Франка — усё гэта чакае свайго выдаўца. У 1997 годзе стаў ляўрэатам часопіса «Крыніца» за найлепшую паэтычную публікацыю году. Найбуйнейшыя навуковыя публікацыіі меў у часопісе «ARCHE»: «Страла Зэнона: Рытмалягічны трактат» (2004) і «Крывіцкі лексыкон: Слоўнік-дэтэктыў» (2007). Сябра беларускага Пэн-цэнтру й Саюзу пісьменьнікаў (старога).