Інтэв'ю з Алесем ЛАГВІНЦОМ

— Такіх акруг, відаць, не толькі ў Мінску, але і ў краіне мала. Як пачуваецеся ва ўмовах такой канкурэнцыі?

— Вельмі камфортна. За час сваёй палітычнай кар’еры я абышоў тысячы кватэр і, думаю, маю тую мову, якую людзі хочуць пачуць, — мову рэальных праблем. Я не баюся палітычнага акрэслівання — ёсць незалежныя кандыдаты, якія хочуць падацца белымі і пухмянымі. Можа быць, на пачатку палітычнай кар’еры гэта і варта рабіць, але надыходзіць момант, калі трэба казаць канкрэтна і не цурацца ўласных поглядаў. І ў той жа час быць вельмі блізкім да людзей, давяраць людзям. На фоне шасці кандыдатаў я буду старацца выглядаць самым дынамічным кандыдатам, які мае самую актыўную каманду.

— Хто з вашых сапернікаў уяўляе найбольшую пагрозу?

— Чацвёра з іх — гэта праўладныя кандыдаты, трое — незалежныя.

Відавочна, што ў кожнай акрузе ёсць афіцыйна вызначаны кандыдат. У маёй — гэта дырэктарка школы; адзінае, што магу падаць у якасці характарыстыкі — яна была старшынёй участковых камісій ва ўсіх кампаніях, пачынаючы з 2004 года. І гэтым усё сказана.

— Як вы скарысталі час пасля рэгістрацыі кандыдатам? Слава Богу, ужо два тыдні мінулі…

— Былі Велікодныя святы, таму ўсё яшчэ наперадзе. Мы распрацавалі ўлётку, канцэпцыю агітацыйнай кампаніі.

Разынкай маёй кампаніі стане збор подпісаў за пабудову парка актыўнага адпачынку ў Сухарава. Гаворка пра парк для падлеткаў і моладзі, дзе можна будзе катацца на ролерах, на скейтбордах. У маім мікрараёне ёсць добрая натуральная пляцоўка, горка, якую можна ўпарадкаваць.

План, адмыслова распрацаваны для мяне незалежным архітэктарам, прадугледжвае пабудову трамплінаў, пляцоўкі для скейтбордынгу і ролерспорту, устаноўку лавак — нешта кшталту міні-стадыёну, дзе можна праводзіць культурніцкія мерапрыемствы. І гэта стане асноўнай тэмай маёй кампаніі. Мы з архітэктарам гатовы пайсці ў Мінскі гарвыканкам — і адстойваць праект.

— То-бок вы ўжо гатовы пачынаць дэпутацкую дзейнасць?

— Так-так. Усё мусіць супасці — інфармаванне пра парк актыўнага адпачынку (яго мы называем «Multipark», паўстане нават асобны сайт), за гэта збіраем подпісы. Я працую на будучыню — а гэты праект мусіць закрануць маладых людзей. Я буду балатавацца да таго моманту, пакуль не выйграю альбо не ўбачу, што мая палітычная фігура недаспадобы выбаршчыкам. А гэта я магу ўбачыць толькі тады, калі будуць сумленныя, справядлівыя выбары і рэальны падлік галасоў.

Скажу, быць можа, крамольную рэч: сённяшняе выбарчае заканадаўства не такое і кепскае. Каб былі мае людзі ў камісіях і меўся рэальны падлік галасоў — нават у межах сённяшняй выбарчай сістэмы можна праводзіць добрыя кампаніі.

— Але вы не маеце людзей у камісіях — адпаведна,спадзявацца на падлік галасоў не даводзіцца?..

— Так. Я ўдзельнічаю ў выбарчых кампаніях з 2004 года — выдатна разумею, якімі будуць гэтыя выбары і які вынік мне напішуць... Скажу адно: у мяне ёсць спісы ўсіх выбарчых камісій па маёй акрузе з 2004 года — персанальны склад працэнтаў на 95 застаецца нязменным.

Маю і «гісторыю перамог» — гэта сабраныя подпісы за будаўніцтва паліклінікі, рашэнне пра якую прымаў Мінгарвыканкам у 1998 годзе — першы раз і ў 2000 годзе — другі. Разам з паліклінікай планавалі здаць у эксплуатацыю чатыры басейны. У 2005 годзе паліклініку ў Сухарава мусілі ўжо здаць. Толькі пад выбары 2007 года пачалі будаўніцтва паліклінікі, а здалі толькі ў 2009 годзе; басейнаў няма дагэтуль. Мы мабілізавалі людзей — і вымусілі ўлады пачаць будаўніцтва. Мы сабралі дзве з паловай тысячы подпісаў — каб мабілізаваць людзей, каб паказаць людзям, што мяне хвалюе праблема, і як палітык я яе палітызую.

І цяпер я паспрабую тое ж зрабіць з паркам актыўнага адпачынку.

— Наколькі актуальная гэтая праблема для мікрараёна?

— Сухарава — малады раён; па традыцыі тут будуюцца проста дамы, а сацыяльнай інфраструктуры няма. І маладым людзям проста няма куды сябе дзець.

— Ці ведаюць выбаршчыкі пра вашую ініцыятыву?

— Частка — так. На жаль, шырокіх камунікацыйных сувязяў у акрузе ў мяне няма — і гэта вялікі недахоп. Таму кожная кампанія па сутнасці атрымліваецца як новая.

— Алесь, скажыце: гэта не першая выбарчая кампанія, у якой вы ўдзельнічаеце, але першая — па змененым Выбарчым кодэксе. Ці змянілася на практыцы нешта?

— На практыцы для спальных раёнаў сітуацыя крыху палепшылася. Першае: пікеты па збору подпісаў можна ставіць па ўведамляльным прынцыпе і ў любых месцах. Збольшага ў спальных раёнах, падкрэсліваю, у спальных раёнах месцы, дзе большасць людзей ходзіць, не падпадаюць пад забарону.

Другая рэч. У мяне ў акрузе чатыры месцы, дзе можна арганізаваць пікеты для агітацыі, а ў 2007 годзе нават стэнды патрабавалася ставіць толькі ў адным месцы. Гэта на акругу, дзе жывуць каля 30 тысяч выбаршчыкаў!

— Не маючы сваіх людзей у камісіях і не спадзеючыся на рэальны падлік — на што вы разлічваеце?

— Я прадстаўляю якасную альтэрнатыву, я інфармую людзей пра магчымасці ўнутры акругі і пра агульнанацыянальныя магчымасці (нездарма ў мяне на лістоўцы ёсць Аляксандр Мілінкевіч). Я кажу, што сёння няма выбараў, але я ўдзельнічаю ў іх. Не кожны сёння ў нашым грамадстве можа дазволіць сабе адкрыта сказаць, што ён выступае за іншую Беларусь, за лепшую Беларусь. Для мяне гэта вельмі важна. Я працую на будучыню, але — зараз. Калі зараз мы не праводзім выбарчую кампанію — мяне няма, нас няма. Я адзіны ў акрузе беларускамоўны кандыдат, які праводзіць кампанію па-беларуску — гэта таксама вельмі важна.

Я паказваю сваёй кар’ерай, сваімі дасягненнямі — а я лічу сябе чалавекам паспяховым, — што можна быць паспяховым і не ісці ва ўслужэнне гэтаму рэжыму.

Даведка 

Алесь Лагвінец, 38 гадоў. Нарадзіўся 14 студзеня 1972 года ў вёсцы Дворышча Хойніцкага раёна. Жыве ў мінскім мікрараёне Сухарава 10 гадоў. У 2006 годзе арганізаваў збор подпісаў за будаўніцтва паліклінікі ў мікрараёне (сабраў 2500 подпісаў). У выніку паліклініка летась запрацавала.

Адзін з сузаснавальнікаў руху «За Свабоду!». З 2007 года — дарадца Аляксандра Мілінкевіча. Выкладчык паліталогіі. Скончыў аддзяленне міжнародных адносін БДУ, Інстытут палітычных навук у Страсбурзе і Дыпламатычную Акадэмію ў Варшаве. Выкладаў у Беларусі, Расіі, Украіне, краінах ЕС і ЗША. Валодае пяццю мовамі. Працаваў перакладчыкам у Еўрапарламенце.

Жанаты, сыну 15 гадоў. Любіць футбол, плаванне і велапрагулкі.

Свободные новости плюс