Очередное шоу Мити Тарпищева – со «Славянского базара» в Витебске.

Алесь Клышка

Сябра Саюзу беларускіх пісьменьнікаў Алесь Клышка паклаў на відэа сваю паэму «Менская зямля». Цяпер пад голас аўтара, які расказвае пра жыцьцё менчукоў пад нямецкай акупацыяй, гледачы могуць пабачыць яшчэ і ўнікальную архіўную хроніку ваеннага ды паваеннага часу.

Алесь Клышка заўсёды ўражваў узорам спартовай формы і адменнага здароўя, але ўжо некалькі гадоў вымушаны змагацца зь цяжкай хваробай. Ён моцна схуднеў, няма былой шпаркасьці, але застаўся моцны духам. Як прызнаецца сам, дапамагае яму менавіта творчасьць. А апошнім часам спадар Клышка актыўна далучае да працэсу высокія тэхналёгіі.

На радзіме Васіля Быкава, у вёсцы Бычкі, з нагоды 87-годдзя знакамітага пісьменніка 19 чэрвеня 2011 г. адбыліся ўрачыстасці, у якіх узялі ўдзел і сябры Баранавіцкай філіі Таварыства беларускай мовы.

Уручэнне У.Някляеву прэміі «За свабоду думкі». Фота У.Джэйгалы

19 чэрвеня 2011 г. класіку беларускай літаратуры, які атрымаў сусветную вядомасць і быў намінаваны на Нобелеўскую прэмію, споўнілася б 87 год.

Пісьменнік увайшоў у гісторыю сусветнай літаратуры як аўтар аповесцяў і раманаў, прысвечаных Другой сусветнай вайне. У іх аўтар сцвярджае выпрабаваныя ў полымі барацьбы з фашызмам ідэйныя і маральныя якасці: вернасць адвечным агульначалавечым каштоўнасцям, любоў да роднай зямлі, высокую годнасць чалавека-працаўніка і воіна. Яго пяру належаць такія творы як “Сотнікаў”, “Альпійская балада”, “Дажыць да світання”, “Знак бяды”.

Анатоль СІДАРЭВІЧ

Так і не папытаўся ў Янкі Брыля, як звалі таго начальніка разведкі і якую разведку ён узначальваў: партызанскага атрада ці брыгады. Так і не спытаў: колькі чалавек звычайна выпраўлялася ў разведку — пяць, шэсць, болей?

Ведаю, што выпраўляліся конна. Наперадзе адзін чалавек. За метраў пяцьдзясят ад яго другі. Потым — метраў праз дваццаць — асноўная група. І замыкаючы.

Рагулеўцы спачатку, мусіць, не ведалі гэтае хітрасці.

Сяргей ДУБАВЕЦ

Дык ці можна па-беларуску сказаць нешта вялікае? Ня тое патрыятычнае, чым пранізаная ўся наша літаратура, а -- агульначалавечае?

Неяк рыхтавалі мы з калегам каляндар на наступны дзень. Пасьля сьпісу выдатных асобаў, якія ў гэты дзень нарадзіліся, калега дадае мудраслоўе кагосьці з гэтых вялікіх людзей. Я й пытаюся ў яго, чаму ён падае афарызмы толькі замежных герояў, і ніколі -- беларускіх? А няма, кажа калега, такой кнігі ці зборніка ці сайта афарызмаў выбітных беларусаў.

КРУКОВСКИЙ Н.И., профессор, доктор философских наук (Минск)

Статья Н. Круковского, обосновывающая стремления людей к красоте и объективную значимость идеалов в человеческой жизни, может рассматриваться как поддержка инициативы Mission Studio International (США), созданной для реализации кинопроекта "Красота спасет мир".

«Наше время -- время общей запутанности, время возникновения сияющих, будто бы, идеалов и их последующего исчезновения через короткий период... То, что казалось ранее чистым и светлым, ежедневно покрываетя жизненной грязью и пылью. Так исчезают сияющие идеалы, оставляя после себя отчаяние и безнадежность. В такое время одинокая человеческая душа ищет, пересматривая всё то, что казалось ценным, святым и желанным». Так ещё в 1921 году писал старательно замалчиваемый в советские времена белорусский философ Игнат Кончевский (Абдиралович), который и не думал, наверно, что слова его в наше сложное время будут звучать по-пророчески точно и метко. 

Генрых ГУБІШ

СЛОВА, СЛОВЫ, СЛОВЫ . . .

Большасць ужытных намі слоў - проста словы: кожнае мае свой сэнс і на большае не прэтэндуе. Але з'яўляюцца часамі сярод гэтых, радавых, і зусім незвычайныя - звонкія, як заклік трубы, і яркія, як хвост каметы. Яны прыцягваюць усеагульную ўвагу, цвеляць уяўленне, абуджаюць надзеі. Увабраўшы ж гэтыя намеры і надзеі, знаходзяць ужо магічную, таямнічую сілу - вабную сілу маяка і ўказальную сілу пуцяводнай зоркі.

Доўгі час адным з такіх - заклічных і вабных - было звонкае, бадзёрае слова прагрэс.

Яшчэ зусім нядаўна служыла яно сінонімам усяго бясспрэчна-дадатнага, узорнапаказальнага. Усяго такога, да чаго вынікала імкнуцца, на што вынікала ўраўноўвацца: "прагрэсіўны шлях развіцця", "прагрэсіўны навуковы кірунак", "прагрэсіўныя ідэі", "прагрэсіўны рух", "прагрэсіўны дзеяч культуры" і нават "усё прагрэсіўнае чалавецтва". 

К.БАРСУЧОК, Вільня, 2 траўня 2011 г.

30 красавіка ў памяшканні Таварыства беларускай культуры Літвы мастак Алег Аблажэй прачытаў лекцыю "Труба", у якой былі закрануты пытаньні ўзьнікненя, сутнасьці і будучыні так званага "сучаснага мастацтва". На думку аўтара, і гэта мастацтва, ( якое тады называла сябе "авангардам"), і рэвалюцыйныя бальшавіцкія ідэі аб'ядноўвала на пачатку ХХ ст. тая самая мэта - разбурэньне старога і стварэньне новага сьвету. Аднак праз пэўны час адбылося іх разьмежаваньне - бальшавікам патрэбны былі паслухмяныя выканаўцы, агітатары, якія б выказваліся на мове, зразумелай "працоўным масам".

Калаж Ягора Фядзюшына

Віншаванне ад Вольгі Іпатавай і Ягора Фядзюшына

Шаноўны Васіль!

Мы з Ягорам вельмі шкадуем, што не можам быць побач з табой у дзень твайго такога знамянальнага юбілею. Калі б нашая краіна была дэмакратычнай, нацыянальна арыентаванай і па-сапраўднаму самастойнай, мы б спадзяваліся ўбачыць цябе ў ліку дастойна ўганараваных яе грамадзянаў. Сапраўды, калі ўзгадаць зробленае табой у галіне грамадзянскай супольнасці, літаратуры, абароны прыроды і многага іншага, то ўзнікае пачуццё гонару і горычы адначасна. Гонар - ад таго, што ты змог зрабіць для Будучыні. Варта ўзгадаць толькі ўратаваную тваімі намаганнямі (зразумела, разам з ўзнятымі на барацьбу саратнікамі) цудоўную нашу Прыпяць. Твой "Набат", арганізаваная табой газета пра наступствы Чарнобылю, званіў шмат гадоў не перастаючы - і колькі чарнобыльскіх дзяцей атрымалі так неабходныя ім лекі, медычную дапамогу ў замежжы і змаглі выжыць!