и баста! i квiта (квiт)! i годзе!
Закусiўшы тут як трэба, пакумалiся i квiта. Ф. Багушэвiч. Там пасьць [скацiнку] Бог не казаў, i квiта. «Гутарка ў карчме». Было гэта, было гэта… Ну, было, i квiта! Я. Купала. Сюды-туды скрозь абходзiць [… бацька], няма [сына], ды i квiта! А. Паўловiч. Зачапiлася [кабылка], скачучы, путамi за корч, рынулася наўперад, хлёбнула вады – i квiт! П. Беларус. [Бацька:] Эт, дурны ты, нельга iсьцi ў лес, i годзе! Г. Леўчык.

и дело с концом i па ўсiм, ды i годзе, дык i годзе
[Янук:] Хвiля-другая – i па ўсiм, дык жа не! Мучаць i мучаць без канца. У. Галубок. [Мацi:] Пакiнь, сынок, думкi, пакiнь, няхай ужо я, ведама мацi, а ты патужыў, патужыў – ды i годзе. У. Галубок. Памерла [бабулька], дык i годзе, так штодзень бывае. Стары Улас.

известное дело знаная рэч, ведамая рэч
Знаная рэч на сьвеце, што калi зьбяруцца двое роўных, заўсёды, як каты, дзяруцца. Стары Улас. Бацька: Ведамая рэч, што так, дзеля спакою апошнюю злыбяду аддасi. У. Галубок.

изводить сердце ад‘ядаць сэрца
I, пакланiўшыся старому воўку, пайшоў ваўчок ад яго прэч, каб сабе сэрца не ад’
ядаць, слухаючы яго нагаворы. К. Каганец.

изо всех сил як мага, з цэлай моцы, з цэлай сiлы, як мець сiлу, як сiла зможа
Я назад – ляту, як мага, дахаты па стрэльбу. Ядвiгiн Ш. Начлежнiкi, як мага, кiнулiся ў хату i з радасьцю наляглi на прыгатаваныя зь вечара месцы. У. Галубок. Бог найвышшы цяпер за нас, каб закон яго быў ужо вечны, нiхто ня сьмеў перамяняцi, а мы з цэлай моцы трымалiся яго. К. Калiноўскi. I бег [Язэпка] хуценька з цэлай сiлы – мяжою, мяжою да лесу. Г. Леўчык. Пляменьнiк жа наперад папёр як меў сiлу, хацеў, каб духоўнiк пасьвенцiў магiлу. Стары Улас. Братцы! — сказаў разбойнiк, прыляцеўшы да таварышоў, — уцякайце як сiла зможа – надта многа мерцьвякоў паўстала. Н. Iванова.

изо дня в день дзень у дзень, дзень пры днi
Даўней гэтага не бывала, а цяпер дзень у дзень пачуеш: то на дарозе чалавека затаўклi, то на полi, то сам на сябе рукi налажыў. Стары Улас. [Грышка] чалавек быў працавiты, але без кiлiшка не абходзiўся дзень пры днi. А. Паўловiч.

из рук вон горш i ня трэба

и след простыл i сьлед прапаў
Раз-два – i сьлед [каня] прапаў… Бяда! Наша Нiва, 1906, 18 снеж.

испокон века зь вякоў, з давён, адвеку
Як зь вякоў […] мы перад тым служавалi, так i цяпер служыцi хочам. Акты 1532 г. I зямля
тут твая, i народ, як сям’я: ён з табою зь вякоў адно цела i кроў. В. Каратынскi. Нядаўна з
блiжэйшых нашых вёсак дзялiлiся два браты, i, як гэта з давён вядзецца, пры дзяльбе
прадзёўб адзiн другому галаву. Стары Улас. Так ужо адвеку вядзецца, i сколькi мы з табой
нi мелiм, але нiчога не пераменiм. П. Беларус.

и только i годзе

« Папяр. - Наст. »