Масква здзяйсняе тыя ж памылкі, якія і прывялі да гібелі СССР.

У адрозненне ад кітайскіх лідараў, якія «з вялікім запалам вывучалі распад «імперыі зла», іх «расейскія калегі, падобна, менш цікавяцца найноўшай гісторыяй», піша японскі часопіс The Diplomat (пераклад - ИноТВ). Па меркаванні выдання, «нягледзячы на тое, што Уладзімір Пуцін імкнецца вярнуць Расеі статус вялікай дзяржавы, Масква ўсё часцей здзяйсняе тыя ж памылкі, якія і прывялі да гібелі СССР».

Першая з такіх памылак - «поўнае грэбаванне да эканомікі, якая з'яўляецца асновай моцы дзяржавы», працягвае аўтар артыкула. Ваенная сіла - «асноўная валюта ў сусветнай палітыцы», але яна нязменна грунтуецца на эканамічнай моцы, піша часопіс. Менавіта таму марскія «гандлёвыя сілы», такія, як Брытанія ў XIX і ХХ стагоддзях, а таксама ЗША з ХХ стагоддзя «змаглі доўга заставацца сусветнымі лідарамі». А вось тыя ваенныя дзяржавы, якія не змаглі «навесці парадак у казне», доўга такімі дзяржавамі не заставаліся, адзначае журналіст.

Савецкі Саюз і быў такой дзяржавай. Нягледзячы на хуткую сталінскую індустрыялізацыю і эканамічны рост у шасцідзесятыя гады, «неэфектыўнасць сістэмы прывяла, у прыватнасці, да таго, што Крэмль ператварыўся з найбуйнейшага экспарцёра збожжа ў найбуйнейшага імпарцёра», - піша выданне. У выніку, для таго, каб пракарміць насельніцтва, СССР спатрэбілася валюта, здабыць якую (улічваючы «дрэнную якасць савецкай эканомікі») было магчыма толькі адным спосабам - экспартуючы прыродныя рэсурсы.

Праіснаваўшы з сямідзесятых да сярэдзіны васьмідзесятых, у перыяд рэкордных коштаў на нафту, гэтая сыравінная мадэль пазней дала слабіну, з-за чаго Крамлю прыйшлося «займаць буйныя сумы за мяжой, каб пракарміць народ». Доўга гэта працягвацца не магло, піша часопіс.

Пры гэтым, адзначае аглядальнік, «з савецкіх часоў у Расеі мала што змянілася» - краіна ўсё больш залежыць ад экспарту прыродных рэсурсаў. Паводле дакладу Еўрапейскага банка рэканструкцыі і развіцця, апублікаванага ў снежні мінулага года, нафта і газ складаюць 70% ад усіх экспартуемых краінай тавараў, а федэральны бюджэт напалову складаецца з нафтагазавых даходаў.

«Таму, з часоў заканчэння халоднай вайны, уплыў Расеі на сусветнай арэне наўпрост залежаў ад коштаў на нафту. Калі ў дзевяностыя гады кошты на энергарэсурсы былі нізкімі, расейская эканоміка была ў жаласным стане, а Захад свабодна таптаў Маскву. А з тых часоў, як - у апошняе дзесяцігоддзе - яны сталі расці, моц Расеі і яе ўплыў у свеце таксама сталі ўзрастаць», - піша выданне.

Праблема для расейскіх лідараў заключаецца ў тым, што кошты на прыродныя рэсурсы не будуць вечна заставацца высокімі. І на тое ёсць прычыны: многія спажыўцы энергарэсурсаў цяпер актыўна інвестуюць у распрацоўку эканамічных спосабаў іх выкарыстання, што ў канчатковым выніку можа знізіць попыт. Акрамя таго, распрацоўка радовішчаў у Іраку і «вырашэнне іранскага ядзернага крызісу», а таксама выхад на рынак паўночнаамерыканскай нафты, здабытай з нетрадыцыйных крыніц, могуць выклікаць далейшае падзенне коштаў.

Расея ж, лічыць часопіс, да такой будучыні не гатовая. «Сімвалічныя намаганні з боку ўладаў», накіраваныя на паляпшэнне бізнес-клімату і стымуляванне канкурэнцыі ў краіне, так і не ўвянчаліся поспехам, абвяшчае даклад ЕБРР. Гэта выклікае значны адток капіталу, які ў 2011 годзе дасягнуў 80 мільярдаў даляраў. Акрамя таго, па дадзеных ЕБРР, нягледзячы на «актыўныя заявы расейскіх лідараў пра важнасць сектара высокіх тэхналогій», яны не інвестуюць у адукацыю, неабходную для інавацый.

Іншым «недахопам савецкай сістэмы», якой Расея «са стараннасцю прайграе», выданне лічыць высокія ваенныя выдаткі, якія з'яўляліся ў СССР «часткай звыш-мілітарысцкага вобразу Крамля як вялікай дзяржавы». Яшчэ да вяртання Уладзіміра Пуціна на прэзідэнцкую пасаду Расея стала павялічваць выдаткі на войска і павялічвае іх па гэты дзень, нягледзячы на тое, што многія іншыя краіны, наадварот, іх скарачаюць.

Тым не менш, ёсць адна ключавая вобласць, у якой СССР і РФ не падобныя, піша журналіст, і гэта - дэмаграфічная сітуацыя. У Савецкім Саюзе насельніцтва, асабліва гарадское, расло, тады як у Расеі з 1992 года назіраецца дэмаграфічны спад. Па дадзеных ААН, да 2050 года насельніцтва РФ паменшыцца на 30 мільёнаў чалавек у параўнанні з 2000 годам. Сам Уладзімір Пуцін у мінулым годзе заяўляў, што насельніцтва Расеі знізіцца са 143 мільёнаў на момант яго заявы да 107 мільёнаў да 2050 года, адзначае The Diplomat.

Такім чынам, піша журналіст, «наўрад ці можна сказаць, што Расея цяпер падымаецца з каленяў».

Хратыя'97