Сяргей ПАНІЗЬНІК, кавалер Ордэна Трох Зорак Латвійскай Рэспублікі

З грэчаскай мовы слова "патрыотэс" перакладаецца так: зямляк, суайчыннік. І я для вас, шаноўныя людзі з Міёрскай старонкі, хачу аказацца адразу ў трох азначэннях, бо быць не староннім, а земляком вашым, гэта значыць быць не толькі суайчыннікам, але, што найважней, і патрыётам мёрскага Мацерыка (дзе мяне нарадзіла маці), знаўцам Бацькаўшчыны (дзе мяне ўзгадаваў бацька).

Сёлетні справаздачны год узнагародзіў мяне галасамі Баніфатавай Марыі Мікалаеўны, Скавародка Алы Аляксееўны, Ермалёнка Вітольда Антонавіча, якія павіншавалі з днём нараджэння. Я дзякую за радочкі лагодных слоў Міёрскаму раённаму выканаўчаму камітэту, супрацоўнікам гісторыка-этнаграфічнага музея, за шчыранькі верш ад імя бібліятэкараў раёна.

Парадавалі вясеннімі вітаннямі сваякі-землякі-суродзічы Франціш Сіўко, Уладзімір Пучынскі, а таксама Кліманская Таццяна Канстанцінаўна з Лявонпаля, Шук Фаіна Андрэеўна з Мілашова.

За плячыма 53 гады супрацоўніцтва з рэдакцыяй райгазеты. А за ўсе апошнія дзесяцігоддзі за плённыя творчыя стасункі ў шырыню душы ўдзячны Матэленку Леаніду Аляксандравічу.

Вось чаму аднаму з маіх вершаў я даў загаловак "Нас - многа!" З такой назвай паспрабую выдаць 17-ы па ліку зборнічак вершаў, які будзе пачынацца раздзелам "На беразе жыцця, на беразе Дзвіны". Так што напрошваюся на сустрэчу з вераснёвымі чытачамі зноў жа пад апякунства ласкавых Алы Аляксееўны і Таццяны Міхайлаўны. Каб разам нам узбагаціцца невымернай аўрай гістарычнай Міёршчыны-Дзісеншчыны. Бо толькі на нашай зямлі, як пісаў паэт і даследчык даўніны Юры Пацюпа, "... стык розных культур, які пульсуе тут ад пары неаліту. Відаць, толькі на Дзісеншчыне - і нідзе больш - ляжыць ключ-адгадка да таямніц беларускага этнасу".

Таму і спадзяюся на далейшае супрацоўніцтва з прадстаўнікамі культурна-асветнай дзейнасці, каб паспрыяць раскрыць, да прыкладу, духоўную таямніцу нашых творцаў і падрыхтаваць да выдання анталогію "Літаратурная Міёршчына" - для папаўнення рэспубліканскай серыі "Беларусь літаратурная". 30 раздзелаў аб творчасці паэтаў і празаікаў старэйшага пакалення ўжо мною падрыхтавана (архіў у Пучынскага Уладзіміра).

Пару гадоў назад мною ў Міёры перададзена паўдзесятка дыскаў з запісамі ў 1968-69 гадах народных песняў з Прыдзвіння (Бабышкі, Даўгінава, Латышы, Лявонпаль). Хай бы "Галасы продкаў" гучалі пры нагодзе ў клубах, школах, на фестывалях і іншых урачыстасцях, станавіліся для суседзяў сувенірамі нязгаслай культурнай спадчыны Міёрскага раёна. Нам ёсць чым ганарыцца, і аўтэнтыкай-фальклорам таксама. А тэксты народных песняў гадавога цыклу калісьці выдавала газета "Сцяг працы".

У 1999 годзе быў створаны мной пры дапамозе апантаных насельнікаў мястэчка Лявонпаль і навакольных вёсак Музей Радзімазнаўства. Але і па сёння ён не ўведзены ў афіцыйны рэестр раёна. Таму калі зладзюгі выкралі з экспазіцыі старажытныя манеты і ўзнагароды франтавікоў, следчыя прыйшлі да высновы, што маёмасць музея не з'яўляецца дзяржаўнай уласнасцю, а "частной собственностью какого-то писателя". Не дало вынікаў і следства раскрадання філіяла Музея Радзімазнаўства - "Хаты бабкі Ядзвінні". У красавіку 2011 года я паслаў дакументы ў аддзел культуры: прыватызаваную зямлю і будынак з назапашанымі экспанатамі перадаю ў дар Міёрскаму раёну. Разумею Тронькіна Аляксандра Сяргеевіча, які кажа па тэлефоне, што фінансавыя магчымасці для правядзення ў парадак дома як філіяла музея вельмі слабыя. І пакуль я не атрымаў афіцыйны дакумент на маё дарэнне, то ці не лепш вярнуць мне дарчыя паперы, а экспанатамі на вынас распарадзіцца вельмі прыгожа і разумна. Чакаю адказу (на адрас  Гэты e-mail абаронены ад спам-ботаў. Для яго прагляду ў вашым браўзэры павінна быць уключаная падтрымка Java-script ).

Я ўжо маўчу пра тое, што на святкаванні 10-годдзя Музея Радзімазнаўства тры гады назад гучалі пранікнёныя галасы аб наданні музею ў Лявонпалі звання народнага. Мо пасля таго, як музей замацуецца на балансе раёна, надзеі людзей спраўдзяцца.

А мне ў званні прыгараднага лявонпальскага мальца дастаткова і той радасці, якую падарылі мне ў гэтым бадзёрым месяцы траўні мае шаноўненькія і даражэнькія землякі, айчыннікі, патрыёты, перадаўшы першыя ключы-адгадкі ад таямніц міёрскага мацерыка.

«Міёрскія навіны», 2.06. 2012