Імя рок-кампазытара Ігара Сімбірова ўпершыню выйшла на шырокую публіку на CD-складанцы «19 сьняжынак праўды» (2010), дзе ён надта ж арыґінальна інтэрпрэтаваў праґрамны верш Янкі Купалы «А хто там ідзе?» Потым былі й зьмястоўныя радыёпрэзэнтацыі ( http://www.svaboda.org/content/article/24601159.html ), удзел у маштабных фэстывалях і сьціплых кватэрніках, а апошні рэліз, які ўпершыню прэзэнтуе наш сайт, прысьвечаны подзьвігу віцебскага грамадзкага дзеяча Сяргея Каваленкі, які пакутуе ў турме за тое, проста кажучы, што не пайшоў утроп клятваадступніка.

Пра Сяргея Каваленку, які застаўся верным таму гербу й сьцягу, клятву на вернасць якім даваў і сам першы прэзідэнт краіны, нямала пісала сусьветная прэса. Сяргей быў за тое жорстка пакараны ды пайшоў на працяглую галадоўку. «Kawalenkę sąd uznał za winnego. Powodem było wywieszenie przez niego zakazanej biało-czerwono-białej historycznej fłagi białoruskiej na głównej choince Witebska w prawosławne Bože Narodzenie. W więzieniu Kawalenka prowadził przez długi czas głodówkę», - пісаў у №3 за 2012 год (стар. 15) беластоцкі штомесячнік «Czasopis».

Калі тая галадоўка пачала пагражаць абсурдна зьняволенаму сьмерцю, сярод грамадзкіх дзеячоў краіны і творчай інтэліґенцыі ўзьнікла салідарнасць у занепакоенасьці самім станам правасудзьдзя ў краіне. На шэрагу папулярных сайтаў зьявіўся й верш Вітаўта Мартыненкі «Няўзброены ваяр», дзе вядомы публіцыст і рок-паэт сфармуляваў свае погляды на праблему. Публікацыя стала адной з надзвычай абмяркоўваемых у байнэце. І калі Сяргей Каваленка пасьля рэанімацыі абвесьціў аб намерах працягваць свой пратэст супраць беззаконьня, той верш стаў песьняй дзякуючы згаданаму кампазытару Ігару Сімбірову. Пакуль ніхто ня скажа, што паўплывала на пазьнейшае рашэньне Каваленкі больш ашчадна ставіцца да самога цуду жыцьця, але ён перадумаў аддаваць яго ў заклад беззаконьню. Працягвае жыць і песьня.

Ігар Сімбіроў, які напісаў незвычайную музыку для гэтага твора, нарадзіўся ў Асіповічах у 1972 годзе. Музыкам сябе адчуў, як паведамляе радыё «Свабода», яшчэ ў дзіцячым садку, дзівячы сваімі сьпевамі нават акампаніятарку ранішняй зарадкі. Пасьля школы паступіў у Днепрапятроўскую тэатральную вучэльню. Там жа зь сябрам, паэтам і музыкантам Вадзімам Курылкам стварыў гурт «Осколки сна», дзе адыграў на бас-ґітары 10 гадоў. Працаваў у Днепрапятроўскім лялечным тэатры, на тэлебачаньні. У 1998-м вярнуўся ў Беларусь, выдаваў ґазэту «Асіповіцкая панарама», актыўна выступае з сольнымі канцэртамі. У адмысловай радыёперадачы Зьмітра Бартосіка «Барды Свабоды» цэлы тыдзень у чэрвені 2012-га гучалі песьні Ігара Сімбірова - знакамітая ўжо «А хто там ідзе?» з пакладзенымі на музыку Курта Вайля вершамі Янкі Купалы, «Варыганда» з часоў супрацоўніцтва ва Ўкраіне з Вадзімам Курылкам, «Шыя мая брудная», у якой словы Тацяны Барысік пакладзены на музыку Джыма Морысана, а ў песьнях «Гэй, Ян!» ды «Зьелі бусла» Тацяну Барысік агучыў сам Ігар Сімбіроў.

Зь Вітаўтам Мартыненкам да гэтай песьні ня быў знаёмы, але ня проста атрымаў згоду на верш, але й на далейшае супрацоўніцтва. Вось што ён сам гаворыць аб пачатку: «Ледзь прачытаў верш "Няўзброены ваяр", адразу на кухні нарадзілася мэлёдыя. Вынік падаўся мне ўдалым спалучэньнем музыкі й верша: лірычна, пранікнённа, шляхетна. Тое, што й павінна быць у падобным творы. Для нас, безнадзейных рамантыкаў, гэта грэе душу. Я й Сяргея Каваленку ўспрымаю, як і сябе - безнадзейны рамантык, таму да яго ў мяне самыя братэрскія й паважлівыя пачуцьці, а некаторыя "зьедлівыя" інтанацыі маюць на мэце передаць злосць ад бясьсільля, горкую іронію, бездапаможна сьціснутыя кулакі, бо сам праз такое праходзіў, седзячы нядаўна 25 сутак толькі за тое, што сьпяваю па-беларуску... Напачатку я ня ведаў, што на той верш яшчэ няма музыкі, бо так распрацавана рытміка й рэфрэны. Пачуўшы першыя водгукі музычных адмыслоўцаў, паслаў і Вітаўту з просьбай, мо ёсць у яго яшчэ нейкія песенныя вершы, якія б з задавальненьнем праглядзеў. У мяне шмат напрацовак музычных, а вершы пішу хіба ўзімку. І ён даслаў вялікую падброку зь неапублікаванай кнігі. Мо яшчэ нешта скрэатывім».

А вось што кажа пра песьню «Няўзброены ваяр» аўтар рыфмаў Вітаўт Мартыненка: «Музыка ў спалучэньні зь вершам абсалютна ажыўляе й дапаўняе адно аднае. Лірычнасць музыкі, яе мэлядычнасць напаўняе драматызмам аповед. Адсутнасць аґрэсіі падкрэсьлівае словы лейтматыва "даруй, бязьвінны, адкінь ты помсту".  Матыў песьні пакліканы абудзіць ня злосць, ня помсту, а хутчэй "даруй ім, даруй і не забудзь". Здаецца, гэта ўдалося. Магчыма, дасьведчаны слухач можа пачуць у творы Ігара Сімбірова стрыманую аґрэсіўнасць лірычных песень "Pearl Jam", глыбіню й бяздонную лірычнасць піцерскага клясыка расейскага року - гурта "Пікнік", і нашу аўтарскую шляхетную беларускасць. Музыка атрымалася вельмі ЖЫВОЙ. Яе рухомая багатая гармонія, сінкапіраванасць пры даволі павольным тэмпе прыцягвае вуха дасьведчанага слухача, і няўмольна інтрыґуе недасьведчанае вуха».

Пакуль песьня абжываецца, як сьведчаць аўтары, а прад'юсары дамаўляюцца аб магчымасьці якаснага студыйнага запісу, наш сайт вырашыў прадэманстраваць аматарам беларускага року адзін з рэпэтыцыйных відэафайлаў «Няўзброенага ваяра»

Кастусь БАЕШКА

Афіцыйны сайт «БМАgroup», 12.06.2012