Рыгор Сітніца: «Нацыянальнае хунвэйбінства трэба спыняць»
12.12.2011 | 19:53 |
Ці ня самы
яскравы нацыянальны тып беларуса вывеў у сваёй «Ладзьдзі роспачы»
Ўладзімер Караткевіч. Гервасій Выліваха - хоць ён хобаль, залётнік
ды піяка, але ж і адважны, гожы і пяшчотны беларус,
неверагодны жыцьцялюб, і аўтар ім відавочна любуецца. Наўрад
ці чытаў «Ладзьдю роспачы» расейскі тэлежурналіст Сяргей Дарэнка, які ў інтэрвію
тэлеканалу «РТР-Беларусь» назваў нашу краіну «глухменьню Эўропы»,
а беларусаў - хобітамі. І адбылося гэта акурат у дзень
народзінаў Караткевіча - 26 лістапада. Пра тое, якімі мы бачымся
суседзям і сабе самім, мы сёньня гутарым з мастаком Рыгорам
Сітніцам.
- Рыгор,
у выказваньнях Дарэнкі дзіва асаблівага няма - так яны пра нас
думаюць у пераважнай сваёй бальшыні. Дзіўна, што ўсё гэта прагучала
на дзяржаўным беларускім тэлеканале, вядоўца якога - Юры
Казіятка - нават не паспрабаваў спыніць Дарэнку. Чаму так паводзілі
сябе гэтыя два тэледзеячы?
- Мне
ў гэтым бачыцца яшчэ адна праява нашага ўсеагульнага комплексу
нацыянальнай няпоўнавартаснасьці, які ўбіваўся нам у галовы гадоў 200.
Гэты комплекс сёньня праяўляецца ня толькі ў журналіста Казіяткі,
ён ужо проста перарос у нацыянальны садамазахізм, калі свае ж
людзі проста татальна аплёўваюць усё, што было зроблена ў беларускай
культуры папярэднімі пакаленьнямі. А тое, што раптам на БТ чарговым
разам зьявіўся Дарэнка, які мае рэпутацыю скандальнага расейскага
пэрсанажу, - гэта сьведчаньне лізаблюдзтва нашых тэлечыноўнікаў перад
заежджымі маскоўскімі «зоркамі». Гэта тое самае, калі квіток на Стаса
Міхайлава каштуе больш за мільён, а калі будзе выступаць нейкі наш
выдатны гурт ці сьпявак, то добра, калі
ён па 20 тысячаў прадасьць квіткі. Гэта тое самае. І гэта
вельмі ганебна і непрыемна.
- Дарэнка
некалькі разоў назваў Беларусь «глухменьню Эўропы». Калі ты ў Маскве
ўдзельнічаеш у выставах, цябе там успрымаюць як прадстаўніка
«эўрапейскай глухмені»?
- У Маскве
я нячаста, але бываю - па справах Саюзу мастакоў. І там
я амаль не сустракаюся з прадстаўнікамі імпэрскага
сьветапогляду. Нас там вельмі хораша ўспрымаюць. Можа таму, што арганізатары
маскоўскіх выставаў і расейскія мастакі пра нас ведаюць трохі болей, чым
ведае Дарэнка. Бо пэўне ж, калі ня ведаць ні халеры пра
краіну Беларусь, дык і сапраўды яна падасца чорнай дзіркай у лепшым
выпадку. Я ня думаю, што Дарэнка хоць нешта істотнае ведае пра нас.
Таму дзівіцца тут ня выпадае. Гэта тыповы погляд тыповага імпэрца.
- Мяне
яшчэ адзін пасаж у дарэнкаўскіх выказваньнях зьдзівіў - пра тое, што
расейцы гатовыя «зьліць пяць літраў уласнай крыві любому, хто папросіць»,
у тым ліку беларусам. Расейцы сапраўды могуць быць такімі самаахвярнымі?
- Гэта
праявілася шырыня расейскай душы. Гэта такая агульнапрынятая
ў іх гіпэрбала, мэтафара. Хаця, калі капнуць у гісторыю, то,
на вялікі жаль, і расейцы багата з каго па пяць літраў
крыві зьлівалі. Ну што тут скажаш? Сёньня гістарычныя рахункі не выпадае
выстаўляць, але мы ведаем, як расейцы нам «дапамагалі»,
і ня раз. Узгадайма часы Івана Жахлівага, вайну 1654 году, калі
загінуў кожны другі беларус. Так што не ў інтарэсах расейцаў
высьвятляць, хто каму пускаў кроў.
- Але ж
не Дарэнка прыдумаў назваць беларусаў «хобітамі эўрапейскага лесу». Здаецца,
гэты кніжны вобраз належыць беларускаму пісьменьніку і навукоўцу Пятру
Васючэнку. А за ім паўтараюць усе, каму не лянота.
- На жаль,
так і ёсьць. Дарэнка далёка не першапраходца там, дзе пратапталі
сьцежку тутэйшыя. Я ня першы год з вялікай прыкрасьцю
за гэтым самазьневажаньнем назіраю. Назвала ж Марыйка Мартысевіч
Максіма Багдановіча няздарам-сухотнікам, адзіная заслуга якога - гэта тое,
што ён хварэў на сухоты, дзякуючы чаму беларускія школьнікі ведаюць
значэньне гэтага слова. І які жаль, што ён не захварэў яшчэ
і на пранцы! Вось гэткіх высноваў заслужыў Багдановіч
у найноўшай беларускай літаратуры. І я магу прыводзіць безьліч
падобных цытатаў. Іх, паўтаруся, - безьліч. Выказаўся ж Альгерд
Бахарэвіч, што «той мужык, які голасна галёкнуў: «А хто там ідзе?», быў
глухі да паэзіі... Што да Бахарэвіча, то я зь вялікай
прыкрасьцю магу канстатаваць, што тут дапамагае і шаноўнае Радыё Свабоды,
на хвалях якога ён абсалютна бэзапэляцыйна і бязьлітасна
распраўляецца з нашай нацыянальнай літаратурай. Бахарэвіч называе Янку
Купалу Каян Лупака, а пры аналізе яго творчасьці 30-х гадоў абсалютна
ня ўлічвае, што ў той час да патыліцы паэта быў прыстаўлены
рэвальвэр чэкіста. Куды ўжо далей? І можна з гэтага зьдзеквацца,
можна з гэтага пацяшацца, можна «ах, як прыкольна» пра гэта пісаць...
Падобнае нацыянальнае хунвэйбінства трэба нейкім чынам спыняць, бо апроч
шкоды яно нам нічога не дае. Прынамсі, я такога «літаратуразнаўства»
трываць не магу, яно мяне асабіста абражае. Як Дарэнка мяне абразіў,
гэтак мяне абражае і Бахарэвіч. І дарэчы, адкуль абражае? Добра
абражаць, седзячы на грантах у Нямеччыне, і паказваць нам наша
месца пад лаўкай. Але я не зьбіраюся сядзець пад лаўкай
і заўсёды гатовы адказаць на гэткія інвэктывы.
- Ты нядаўна
браў удзел у перадачы «Страсьці па культуры», якая ідзе
па тэлеканале «Лад». Я не ўпершыню глядзеў яе і магу
сказаць пэўна: вось яшчэ адно крывое люстэрка, у якім беларуская культура
выглядае другаснай у параўнаньні зь нейкай іншай. Калі ўжо
перастануць нашы тэлевядоўцы «дацягваць» айчынную культуру да нейкіх
сумнеўных стандартаў?
- Ну, што
да вядоўцы і ўдзельнікаў згаданай табой тэлеперадачы,
то я іх хутка на месца паставіў. Мае апанэнты самі яшчэ
нічога вартага не стварылі ў нацыянальнай культуры, але пажылі трохі
па амстэрдамах і прыехалі нас вучыць. У маёй мясцовасьці такіх
называлі ад'ехалымі за Муляраўку - гэта найбліжэйшая ад нашаё
вёскі станцыя. Дарэчы, у нас заўсёды кпілі з тых, хто «ад'ехаў
за Муляраўку» і вяртаўся дахаты з расейскай мовай. Дык вось,
калі гэтыя «ад'ехалыя за Муляраўку» вяртаюцца і пачынаюць казаць, што
мы да чагосьці не дарасьлі, што мы не такія,
як цывілізаваныя эўрапейцы, мне хочацца сьмяяцца. Я багата дзе
выстаўляўся па сьвеце. Выстаўляюцца дзясяткі маіх калегаў, бяруць галоўныя
прызы на міжнародных конкурсах. Прыкладам, Павал Татарнікаў мае два
«Залатыя яблыкі» - гэта самая высокая міжнародная ўзнагарода
ў кніжнай графіцы, яна прысуджаецца чалавеку толькі аднойчы. Выключэньне
за ўвесь час зроблена толькі для дваіх мастакоў - для нашага
Татарнікава і для сусьветна вядомага Альбіна Бруноўскага. Аказваецца,
і «Залатыя яблыкі» ні ў якія рахункі не бяруцца -
мы ўсё роўна хобіты... Не бяруцца ў рахункі ні геніяльны паэт
Рыгор Барадулін, ні выдатны паэт і празаік Уладзімер Някляеў -
стваральнікі найвышэйшага ўзроўню эўрапейскай літаратуры. Але што ні напішы,
ты ўсё роўна - хобіт, ну што тут зробіш... На тых «Страсьцях
па культуры» я дзеля настройкі мікрафону ўзяў і прачытаў два
чатырохрадкоўі Барадуліна. Рэакцыя была проста надзвычайная: «Как здорово! Как
гениально! А кто это?». Калі я сказаў, што гэта Барадулін, мае
суразмоўцы прымоўклі, а пасьля адна зь іх, якая акурат
і прыехала з Амстэрдаму, сказала: «Купала и Барадулин -
это, конечно, хорошо, но они ведь давно умерли». Вось такія
ў «ад'ехалых за Муляраўку» веды і адносіны да нашых
нацыянальных скарбаў. І з такімі ведамі і адносінамі яны спрабуюць
пра нешта гаварыць, пра нешта спрачацца і нешта сьцьвярджаць! Але ўласным
сьцёбам, уласным хамствам можна сьцьвердзіць толькі сваё ўласнае хамства.
Пасьля насьмешак Бахарэвіча нічога ня зробіцца з Купалам. Купала
ёсьць і будзе, таму што ён - нацыянальны геній, і трэба
да яго як да нацыянальнага генія ставіцца. А калі Купалу
называюць Каян Лупака, то маўчаць пры гэтым ня трэба. Бо калі
будзем маўчаць, то тут падключацца дарэнкі. Бачыш, як клясна ў іх усё
супадае, слова ў слова супадае! Што да мастацкіх стандартаў, якія
выклікаюць захапленьне і эпатаж сучасных маладых творцаў, прывяду толькі
адзін прыклад. Вось у бліскучай «азіяцкай сталіцы», як назваў Маскву
Сяргей Дарэнка, праходзіла супэрпапулярная акцыя сусьветнавядомага, скажам так,
мастака Алега Куліка. У стойла паставілі карову, і ён сваю
паголеную галаву засунуў ёй у вагіну, а пасьля публічна
«совокупился» са сьвіньнёй. Усё гэта называлася «Хождение вглубь России»
і трактавалася як высокапатрыятычная акцыя... Ці трэба нам такія
«стандарты»? Дык лепей мы хобітамі пабудзем, але ня будзем
у сябе такога вычварэнства рабіць.
- Здаецца,
нічога падобнага ў Беларусі пакуль не было.
- І дзякуй
Богу, што не было! Я не сьцьвярджаю, што за мяжой усё
мастацтва такое. Ёсьць і выдатныя дасягненьні, і ім варта
насьледаваць. Мы зусім не павінны засесьці ў сваіх межах
і паразытаваць на тым, што напрацавалі нашыя папярэднікі. Безумоўна,
трэба езьдзіць, трэба глядзець сьвет, трэба дацягвацца да сусьветных
мастацкіх дасягненьняў, але зьневажаць тое, што зрабілі нашыя бацькі
і дзяды, - гэта проста ганебна. Трэба ўмець любіць сваё. А каб
любіць, трэба разумець. Гэта можна параўнаць зь верай у Бога.
Я як вернік не аспрэчваю права атэіста ў Бога
ня верыць, але атэізм не азначае права на агрэсію,
на аплёўваньне і на вынішчэньне сьвятыняў, на зьнявагу
вернікаў. Да таго ж, вернік мае права бараніць свае сьвятыні.
І мы павінны сьвятыні свае бараніць. Сказаў жа вялікі
Караткевіч: «Ёсьць і ў вас, як і ў іншых, сьвятыня, не давайце
сьвятыні псам!».
- Я памятаю,
як за непаліткарэктнае выказваньне Ўкраіна абвесьціла былога мэра
Масквы Юрыя Лужкова пэрсонай нон грата. Наўрад ці нешта падобнае
адбудзецца ў адносінах да Сяргея Дарэнкі. А якая тут
мусіла б быць рэакцыя і з чыйго боку?
- Рэакцыя
мусіла б быць, бо не зьвяртаць увагі на падобнае можа
толькі баязьлівец альбо апушчэнец. Калі табе наплявалі ў вочы і душу,
нельга не зьвяртаць увагу, калі ты лічыш сябе годным чалавекам. Тое
самае павінна рабіць і дзяржава. Ліха зь ім, з Дарэнкам. Мяне
зьдзіўляюць тыя чыноўнікі, якія адказваюць за беларускую ідэалёгію.
Як на добры розум, Казіятка павінен быць звольнены з дзяржаўнага
тэлебачаньня за такую перадачу, бо ў дадзеным выпадку закрануты
гонар нашай дзяржавы. І ідэалягічныя службы павінны абсалютна адэкватным
чынам на гэта адрэагаваць, а не прапускаць падобныя выказваньні
міма вушэй. Як не павінны прапускаць міма вушэй зьняважлівыя
выказваньні пра нашы нацыянальныя сьвятыні рэдактары нашых часопісаў «Дзеяслоў»
і «Верасень», кіраўнікі Радыё Свабода і «Нашай нівы». Яны павінны
гэта заўважаць. Ня толькі Дарэнка, але і той-сёй з беларускіх
аўтараў таксама павінен быць пэрсона нон-грата для нацыянальных выданьняў.
Каб карыстацца гэтай формай Вы павінны мець наладжаны javascript...
Дарэнка і Казіятка з аднаго роду - роду кацапаў (зірніце ў слоўнік), дык што ж вы хацелі, пусціўшы казлоў у агарод. А сп. Рыгора Сітніцу не чапайце, бо ён жа проста парадак наводзіць у гародзе.
Напісаў Ja Grysha, Дата 12/15/2011 Час 11:44
{сторазова}
Не закадзірую, тым больш {ладдзю ў роспачы} !
Мо, хто з 'нашаніўцаў' дапаможа з {js каментара) !?
Напісаў Яраслаў Мальдзіс, Дата 12/14/2011 Час 23:23
А што за адкрыццё пра НН, ДЗЕЯСЛОЎ і радыё Свабода? У іх жа ніколі добрай згадкі пра беларускі маскульт не было - усё здзекі ды жарцікі, толькі фсячэскіх Ляпсусов да Друм ЭхШтазі беларусам фцюхівают, дзе роднай мовы ані гуку, бо Штазі й кіруюць імі. Пра П.І.Дарэнку і гаварыць не выпадае, але якія прэтэнзіі да Казленяткі? Народ жа дапусціў акупантаў кіраваць сваёй маёмасцю, бо самі здраднікі, вось яны і пільнуюць свой антыбеларускі 'новы парадак'. Вы што, чакаеце, каб казленяткі 'Тутэйшых' па БТ паказвалі? А спадару Герцыкаву дадам, што не трэба розных вумнікаў вырываць з кантэксту (Бярнард Шоу: «Адказваць на дурасць, ёсць найвялікшая глупства»), бо на тое ж ён Беня Паказухін, каб дурням лухту ўпарываць. Вы ж самі наўрад ці праходзіце міма ўсялякіх дурасцяў. Вось і тут нездарма апынуліся, isn't it? Дурных трэба ставіць на месца, пакуль увогуле краіну не змарнавалі сваёй актыўнасцю.
Напісаў Belarus, Дата 12/14/2011 Час 01:14
Што Дарэнка здольны гаўнюк, было вядома даўно. Але, што Казіятка, Бахарэвіч таксама гаўнюкі, гэта адкрыццё. Таксама адкрыццё, што НН, дЗЕЯСЛОЎ і радыё Свабода прыхільнікі гаўнюкоў. Гэта добра, таму можна ўпэўнена ведаць, што ім веры цяпер няма, бо яны падтрымліваюць падбрэхачаў.
Напісаў Licvin, Дата 12/13/2011 Час 22:25
Шаноўны спадар Герцыкаў, найперш дзівіць вашая самарэкамендацыя - «Бульбаш». Прыкіньце, а вам расеец у адказ: «А я кацап». Яны гэтыя абразы прыджумваюць дзеля ўзвелічэння сваёй вялікай Росъсіі, адзінай і непаўторнай, а недабеларусы, «ездзішчые па фсяму савецкаму саюзу», падхопліваюць тую абразу. А Божанька, між іншым, засьцерагаў ад словаблуддзя. Вы ж памятаеце, што «Напачатку было Слова, і Богам было Слова». Г.зн. слова мусіць абазначаць толькі тое, што азначае, а тая амэрыканская бульба, якую акупанты апрабоўвалі на пакораным народзе, з'явілася тут значна пазьней і за «Статут ВКЛ», і за самое ВКЛ, Полацкае княства, Тураўскае княства - крыніцы нашай дзяржаўнасьці, пра якія бульбашы не памятаюць, бо для іх «родной Белоруссіі 70 лет». А спадар Сітніца правільна ўвязаўся ў абарону чыстай памяці сваіх продкаў. Вось толькі я б не стаў дакараць усіх, што не ходзяць на выставы, не чытаюць Барадуліна, бо кожнаму сваё. Для мяне, напрыклад, беларуская паэзія - гэта Сыс, Геніюш, Багдановіч. У мяне, напрыклад, няма кніг Някляева, бо не хачу. А вось Сыс увесь, двухтомнік Геніюш, трохтомнік Багдановіча. Мімаволі хочацца запытаць сп. Рыгора: «А ў вас колькі альбомаў рок-гурта P.L.A.N.?» У мяне 6, бо мяне гэта грэе, калі песня сведчыць пра нас: «Гонару й святыняў не бароняць,/Не ладкуюць дзецям родны кут,/ Прамянялі вольную Пагоню,/ На абвіты стужкамі хамут». Пераканаць кагосьці ўдаецца тым, хто пачынае з сябе.
Напісаў Belarus, Дата 12/13/2011 Час 09:59
Бярнард Шоу, калі то сказаў: «Адказваць на дурасць, ёсць найвялікшая глупства». Дык давайце не будзем наступаць на гэтыя «граблі». А адносна меркаванняў Дарэнка, ёсць сэнс нагадаць: «Так зладзіў Гасподзь Бог наша жыццё на Зямлі, што толькі яму аднаму вядзёныя, прычыны падзелу народаў па нацыянальных, моўных, рэлігійных прыкметах, ды і па колеры скуры. Адно вядома, што гэта вялікі эксперымент Вышэйшага Розуму! І ў горане гэтага эксперыменту куецца менталітэт тых ці іншых народаў і гэта іх права на выбар - бо Гасподзь Бог даў нам сапраўдную свабоду, а не тую надуманую і распуснаю, якой «карыстаецца» Дарэнка для выкладання сваіх найглыбокіх разважанняў і ацэнак ў адрас такой дзяржавы як Белая Русь. Няма на зямлі народа перанеслага больш выпрабаванняў, чым мае Землякі. Хто толькі не таптаў зямлю продкаў маіх Землякоў і толькі адно суцяшае, што Гасподзь дорыць больш выпрабаванняў менавіта абранаму народу. І, вядома ж, Усявышнім ў канцы жыццёвага шляху ўсіх народаў Зямлі і кожнаму ў асобнасці, будзе дадзена самая аб'ектыўная адзнака па дзеянням нашым, у тым ліку і асобным знатакам гісторыі ...! Па абавязку службы аб'ехаў амаль увесь Савецкі Саюз, але за многія дзесяцігоддзі блуканняў па краіне ні разу не пачуў ніякіх абразлівых слоў. І вельмі ганаруся сваім імем Беларус. Часта на пытанне аб нацыянальнай прыналежнасці адказваў - «Бульбаш», за што ў адказ атрымліваў своеасаблівую ацэнку: «О! ...!». Лічу, гэта вышэйшы баль! А што атрымаюць падобныя «знатакі», якія прадстаўляюць дзяржаву, таксама Русь. ..?!
Лічу, што лепш звароту Бога да сучаснікам народаў Зямлі альтэрнатывы не мае і гэта грэе нашы душы! З Богам дарагія Землякі - у шлях да зразумення Боскіх Ісцін! Бог у дапамогу Вам!!! Доўгіх і плённых Вам гадоў жыцця ў добрым здароўі, духоўным і цялесным, на радасць усім навакольным Вас людзям і ў славу Айчыны! З звароту Бога! «Дзеці мае! Набліжаюцца тэрміны - і ўсіх вас зьбяру Я пад крылом сваім. Я - ваш Бог, Касмічны Розум, Абсалют. Мноства імёнаў ёсць у Мяне, і Я прыходжу да кожнага са сваім. Для адных Я - імя клапатлівай і кахаючай маці, для іншых - імя строгага і суровага бацькі. Кожны ўспрымае мяне па-свойму, па сваёй нацыянальнай прыналежнасці, культуры, адукацыі, рэлігіі. Я - у кожным з вас ад нараджэння. Ідзіце да Мяне! І хай вас не спыніць у шляху ніякая сіла, ніякая думка, ніякае дзейства ... Хто ўступіць на Шлях, не мае права адступаць. Вам дадзены спакусы, па якіх Бацька Ваш ацэньвае вас. Ідзіце зь мірам! З гэтага часу Я - вока ваша, Я - вуха ваша, Я - рука ваша, Я - ступня ваша! Вы - дзеці Мае, якія выконваюць пакорліва волю Айца свайго. Прыміце Мяне ўсім сэрцам сваім. Я, вдохнувший ў вас дух жыцьця, які глядзіць на ўсе дзеі вашыя, пасылаю дабраславеньне сваё якія прынялі ў сэрцы Імя Маё і Служэнне Маё. Пацярпіце трохі - і выбаўлю вас ад пакут і няшчасцяў, ад гневу і варожасці, ад страху і нянавісці. Прымірыў і зьбяру дзяцей Маіх у доме Маім! Выканаю ўсё, наканаваным Мною, ачышчу вашыя сэрцы, вочы і вушы ад масак чорных, спатолю тых, хто пакутуе і галодных, змяню свет ваш і выратую яго ад тлену! Аб'ядноўвайцеся і працуеце на карысць Айца свайго Нябеснага! Нясіце слова Праўды Маёй братам вашым аблудным, адкрывайце іх вачам сляпых, абмываюць іх душы вадой блаславення Майго! Мір вам! ' Бог ваш!
Напісаў Михаил Герциков, Дата 12/13/2011 Час 04:08
Шаноўныя, перад вамі спроба адкрытай і шчырай размовы пра найбольш важнае і надзённае, што даўно паўстала і востра стаіць перад нашым народам, цяпер — асабліва, — ратаваць сябе ў супольнасці, у суладдзі, берагчы і развіваць творчы дух народа і нацыі. Я ведаю, што гэтыя словы і тое, што за імі стаіць, дойдзе далёка не да кожнага розуму,...
Памяць народа – перадумова для далейшага яго развіцця ў грамадзянскай супольнасці і выканання ім ролі крыніцы ўлады і крыніцы дзяржаўнасці. Інстытут Нацыянальнай Памяці (ІНП) ёсць грамадзянская ініцыятыва па выяўленні і раскрыцці найвыдатнейшых старонак беларускай гісторыі, абароне этнакультурных каштоўнасцей і выкрыцці злачынстваў супраць свайго народа, калі б яны ні былі ўчыненыя. Ніжэй прыводзяцца і іншыя вытрымкі з палажэння Аргкамітэта...
21 сакавіка 1943 году на шашы Лагойск-Плешчаніцы партызаны абстралялі нямецкую калону. Адным з забітых быў капітан Ганс Вёльке чэмпіён Берлінскай Алімпіяды 1936 году, якому сімпатызаваў Гітлер.У адказ на наступны...
Анатоль Астапенка В статье подвергается критике концепция «древнерусской народности». Наиболее приемлемой, исторически оправданной мыслью об этногенезе белорусов, является концепция балтского происхождения. Предлогается новая парадигма, согласно которой белорусский этнос имеет тысячелетнюю...
Сяргей Панізьнік. "Сьцяг" Сьветлым полем я нясу агнявую паласу: як маланка, нада мной зіхаціць над галавой Сьцяг мой вольны, Сьцяг мой сьмелы, Сьцяг мой...
Яўген Гучок, паэт, публіцыст Ужо 60-т гадоў стала і плённа працуе на ніве беларускага прыгожага пісьменства празаік і публіцыст, інтэлектуал Эрнэст Ялугін. Нарадзіўся ён у 1956 г. на станцыі Асінаўка...
Яўген Гучок, паэт, публіцыст Сёлета (19.11.2016 г.) выдатнаму майстру беларускага слова, гарачаму патрыёту Беларусі, пісьменніку, сябру Саюза беларускіх пісьменнікаў Эрнесту Васільевічу Ялугіну спаўняецца 80 гадоў. Яго творчы, як і жыццёвы, шлях не...
Яўген Гучок 2 сакавіка 2018 года споўнілася сорак дзён, як пайшоў у іншы свет (няма сумневу, што ў лепшы - у нябесную Беларусь) публіцыст, пісьменнік, грамадскі дзеяч Васіль Цімафеевіч...
Валер Дранчук. Слова на разьвітанне Апошні час мы стасаваліся мала. Сустракаліся выпадкова і амаль не тэлефанавалі адзін аднаму. Раней інакш. Наступальна актыўны Васіль Цімафеевіч сыпаў прапановамі, даволі часта запрашаў да сумеснай...
Разьвітаньне адбудзецца 24 студзеня у рытуальнай зале мінскай Бальніцы хуткай дапамогі (Кіжаватава, 58б) з 14:00 да 15:00. Пахаваны пісьменьнік будзе на Заходніх могілках. ...
Ён прысвечаны навейшай гісторыі Рэспублікі Беларусь і асвятляе надзённыя пытанні культуры і нацыянальнага жыцця. У аснову твора пакладзены гісторыі, нявыдуманыя і пераасэнсаваныя аўтарам, падзеі і з’явы апошніх гадоў. Персанажы...
Якавенка, В. Ц. Пакутны век : трылогія / Васіль Якавенка; 2-е выд., дапрац. - Мінск : Выд. ГА «БелСаЭС «Чарнобыль», 2009.- 896 с. ISBN 978-985-6010-30-2. Падобнага твора ў беларускай...
Об истории и современности знаменитого польско-белорусского дворянского рода Радзивиллов «Историческая правда» беседует с князем Матеем Радзивиллом. - Пан Матей, расскажите, пожалуйста, к какой ветви Радзивиллов Вы относитесь? - Все, ныне...
Згодна з легендай, якая ходзіць за акіянам, амерыканскі кантынент адкрыў 500 гадоў таму мораплавацель -- нехта народжаны на нашай зямлі у дзяржаве Вялікім Княстве Літоўскім. Наш зямляк, паэт Янка...
Фільм, зняты Уладзімірам Каравацк ім ў 2007 годзе, аб чытацкай канферэнцыі ў Мінску па кнізе-трылогіі беларускага пісьменніка Васіля Якавенкі "Пакутны век", упершыню апублікаванай у 2006-м годзе. Мантаж відэа ў 2017...
Ён заўжды быў і застаецца чарнобыльцам – ад пачатку нараджэння Зоны. Дзе ў зоне ж адчужэння апынуліся яго родныя Васілевічы. Пасля былі шматлікія падарожжы па забруджаных радыяцыяй раёнах. У 1991-96...
Крывіцкія руны : вып. ІІ, беларускі культурны мацярык у Латвіі. / уклад., прадм., камент. М. Казлоўскага, С. Панізьніка. - Мінск : Кнігазбор, 2017. - 452 с. ISBN 978-985-7180-05-9. У том выбраных твораў «Крывіцкія...
Шмат гадоў назад у газеце "Голас Радзімы" (№ 50-52, 30 снежня 2004 года) была апублікавана гутарка сябра ГА "МАБ" Веранікі Панізьнік з прафесарам факультэта германістыкі і славістыкі ва ўніверсітэце канадскага горада...
Астравецкая АЭС цалкам адпавядае стандартам МАГАТЭ, сцвярджае афіцыйны Менск. Са справаздачаў экспертных місіяў гэтай арганізацыі ў Беларусь, аднак, вынікае іншае. На думку агенцтва, Дзяржатамнагляд Беларусі - няздольны забяспечыць бяспеку...
Конфликт с Россией вокруг цены на энергоресурсы избавит Беларусь от нефтяного проклятья и, если не помешает АЭС, вынудит инвестировать в зеленую экономику и в развитие возобновляемых источников энергии. Как заявил...