“Кніжны салон” па вул.Калініна, 5  запрашае 15 сакавіка 2011 г. у 17.30

На прэзентацыю навуковага выдання (выдавецтва "Беларуская навука"), якая адбудзецца ў межах тэматычнай серыі сустрэч "Бібліяфільскае кнігавыданне ў Беларусі". У мерапрыемстве возьмуць удзел: складальнік каталога А.В.Стэфановіч, супрацоўнікі Цэнтральнай навуковай бібліятэкі імя Я.Коласа, Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі, выдавецтва "Беларуская навука", РВУ "Літаратура і Мастацтва" і іншыя спецыялісты бібліятэчнага і кнігазнаўчага накіравання, гісторыкі і філолагі.

Падчас сустрэчы пройдзе абмеркаванне тэматыкі навуковых даследванняў у галіне бібліяфільства Беларусі, а таксама матэрыялаў для выдання тэматычнага навуковага зборніка.

Запрашаем усіх, хто цікавіцца кніжнай культурай і духоўнай спадчынай мінулага.

• Дарэчы: у гэтым жа салоне можна набыць і кнігі нашага аўтара - пісьменніка Васіля Якавенкі "Пакутны век", Нячывелле і іншыя

Новая кніжка хутка пабачыць свет  :)

Гэта бывае — хочацца болю;
гэта бывае — хочацца ў неба,
дзе адшукаеш свабоду i волю,
у гэтым толькі твая патрэба —
                        выйсьці на волю,
                                  на волю,
                                                 на волю!

---

Рым — тут размова, вядома, не пра горад Рым, але пра той фізіялагічны стан, які ў нашай мове абазначаецца гэтым словам. Гэта аддзеяслоўны назоўнік, паходзіць ад дзея­слова “рымець”. Рым — пагранічны стан, неспакой, прадчуваньне чагосьці. У часы планетарных катаклізмаў яго преражываюць усе жывыя істоты, нават гáды i рыбы.

Філасофскае даследаванне Мікалая Крукоўскага пад такой назвай  выйшла ў 2004 годзе ў выдавецтве "Беларускі кнігазбор", на нашым сайце прадстаўлена дапоўненае выданне, падрыхтаванае да друку ў 2010 г.

Ад аўтара

У тваіх руках, дарагі Чытач, кніга па філасофіі, выдадзеная ў Мінску, сталіцы незалежнай пакуль што Рэспублікі Беларусь. Не так часта Табе, напэўна, даводзілася трымаць у руках, а тым болей купляць мясцовыя выданні ды яшчэ па гэткай занудлівай па сучаснаму меркаванню тэматыцы. Што й казаць, філасофія не ў модзе ў нашы цынічна-практычныя дні, хоць і шмат дарагіх фаліянтаў у шыкоўнай вокладцы бачым мы на прылаўках кнігарань.. І гэта зусім не выпадкова. Калісьці вялікі грэк Платон так высока ставіў яе аўтарытэт, што толькі філосафам лічыў магчымым дазваляць станавіцца ля дзяржаўнага стырна. Сёння ж нават абраныя народам прэзідэнты ўважаюць за лепшае пахваляцца сваімі поспехамі ў каратэ ці у хакеі больш, чым у тонкасцях філасофскага мыслення. Філасофіі ўвогуле на працягу амаль усёй яе гісторыі з гэтым, як кажуць, не шанцавала. Самога Платона тагачасны тыран Дыянісі адразу ж пажадаў прадаць у рабства, як толькі той насмеліўся даваць яму парады адносна кіравання дзяржавай. Сёння ж такі стан рэчаў выступае проста як нейкі д'ябальскі праклён. Здавалася б, пераважна філасофія і павінна была б, не гаворачы ўжо аб агульным сэнсе жыцця чалавека і прыроды, займацца такімі важнымі і цікавымі пытаннямі, як, напрыклад, ідэалы, дэмакратыя і суверэнітэт. Пытаннямі, без пошуку адказу на якія не можа існаваць ні нармальны чалавек, ні нармальная дзяржава. Пытаннямі, асабліва пякучымі менавіта сёння, у нашы нешчаслівыя і трывожныя дні. А вось якраз тое дзіўным чынам і нецікава нашаму сённяшняму чытачу.

Петрашкевіч А. Крыніцы і каламуць: успамінальны аповед / Алесь Петрашкевіч. - Мінск : Медисонт, 2008. - 416 с., [22] с. іл. ISBN 978-985-6887-06-5.

Мемуары вядомага  драматурга Алеся Петрашкевіча, пазначаныя ім як "успамінальны аповед", уяўляюць сабой цікавы  жыццяпіс тыпу "Былое и думы"  А.Герцана, на беларускім матэрыяле, з даволі шырокімі  абагульненнямі і разгортваннем сувоя жыцця,  дзе ён і навуковец, і камсамольскі і партыйны работнік высокага  рангу, і паспяховы літаратар, і адзін з піянераў энцыклапедычнай справы ў Беларусі, ініцыятар стварэння 140-томнай гісторыка-дакументальнай хронікі «Памяць», нарэшце, першы рэктар, выкладчык і ганаровы прафесар Беларускага дзяржаўнага універсітэта культуры.

Успаміны вызначаюцца бескампраміснай праўдзівасцю, гістарызмам, крытычнасцю, добразычлівасцю, іроніяй і сарказмам аўтара як да сябе самога, так і да тых, з кім яму давялося мець дачыненні.

 Выдавецтва Віктара Хурсіка. Мінск. 2009

Прадмова

Пра другую сусветную вайну і Вялікую Айчынную, як яе частку, напісана вельмі шмат, але, па-мойму, аднабакова, скажона і хлусліва, у асноўным пра гераічнае. Пачынаючы з 60-х гадоў мінулага стагоддзя ўбачылі свет шматлікія мемуары генералаў і маршалаў - удзельнікаў вайны. Потым мемуары сталі пісаць усе, аж да радавога. З дзесятак тых успамінаў прачытаў і я, але хутка зразумеў, што ўсе яны як блізняты-браты. Гэта голая статыстыка - пералік ваюючых армій з абодвух бакоў і іх камандуючых, колькасць самалётаў і бронетэхнікі, колькасць гармат на адзін кіламетр фронта. Бегства Чырвонай Арміі ў першыя два гады вайны падаецца як запланаваны адход. У мемуарах я не знайшоў звестак пра колькасць чырвонаармейцаў, што апынуліся ў нямецкім палоне. Такое ўражанне, што ў палоне быў толькі адзін генерал Карбышаў, які гераічна загінуў. У мемуарах не паказан лёс асобнага чалавека, простага салдата. Толькі мемуары генерала Гарбатава заслугоўваюць увагі. Ён адзіны, хто рызыкнуў расказаць нам пра сталінскія рэпрэсіі, пра катаванні людзей, пра ГУЛАГ.

Памятаю, як у сярэдзіне 70-х гадоў мемуары генерала Гарбатава былі забаронены. У бібліятэку вайсковай часткі, дзе я служыў, прыбылі прадстаўнікі Асобага аддзела і ўсе асобнікі кнігі канфіскавалі...

У сваіх нататках, якія я прапаную чытачу, я запісаў тыя падзеі ваеннага ліхалецця, якія адбываліся побач са мной, у нашай вёсцы і вакол яе і тое, што я пачуў ад свайго бацькі і ад аднавяскоўцаў. Я тады быў падлеткам, усім цікавіўся, запамінаў, ўпітаваў у сябе навіны, як губка. Усё аб чым я пішу - праўда, пабачаная на свае вочы.

Філасофскае даследаванне Мікалая Крукоўскага
"Бляск і трагедыя ідэалу: Філасофскія эцюды пра ідэалы, дэмакратыю і сувернітэт" выйшла ў 2004 годзе ў выдавецтве "Беларускі кнігазбор", на нашым сайце прадстаўлена дапоўненае выданне, падрыхтаванае да друку ў 2007 г.

Скажам адразу, што гэта унікальная, але разам з тым і заканамерная з'ява ў гісторыі не толькі беларускай, але і агульнаеўрапейскай філасофіі і тэарэтычнай культуралогіі. У сучасным свеце не прынята гаварыць пра высокую духоўнасць і ідэалы, пра сапраўдны сэнс чалавечага існавання. Афіцыйныя ідэалогіі суцяшаюць грамадскую свядомасць дэманстрацыяй клопатаў уладных структур пра "бяспекі" - харчовую, дэмаграфічную, энергетычную. Гэтым самым сэнс чалавечага існавання зводзіцца да вырашэння праблемы выжывання. Інстынкт самазахавання і сапраўды ўласцівы ўсяму жывому, але чалавек ужо ў эпоху ніжняга палеаліту арыентаваўся на выжыванне ў чалавечым абліччы. З прыходам да земляробчага ўкладу жыцця вызначальным ідэйным фокусам чалавечага быцця стала грамадская патрэба больш значнага каштоўнаснага сэнсу - жыць чалавекам. Вынікі неалітычнай аграрнай рэвалюцыі сталі гарантыяй будучыні, лёсу новых пакаленняў. Менавіта ў гэты час склаліся эстэтычныя адносіны чалавека з Сусветам, заснаваныя на філасофіі зерня ("адмаўленне адмаўлення"). Эстэтыка, паэзія і тэалелогія культуры земляробчага каляндара не згінула бясследна. Яе працягам на новай стадыі духоўнага развіцця чалавецтва стала рэфлексіўная філасофія - дыялектыка станаўлення, духоўнай эвалюцыі сучаснага чалавецтва ўжо ва ўмовах яго залежнасці ад прыхамацяў прагматысцкіх і геданісцкіх арыентацый найноўшай алігархіі і тыраніі. Вяршыняй на гэтым шляху стала дыялектыка і эстэтыка Гегеля.